سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهمترین چهرههای سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخستوزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشتهای روزنوشت علم را منتشر میکند.
۱۴ آذر ۱۳۵۱: صبح شرفیاب شدم. شاهنشاه سرحال بودند، چون سرتاسر ایران باران میبارد، به استثنای خراسان. فرمودند: چرا آن جا نمیبارد؟ عرض کردم: ابرها از غرب به شرق میروند، به آن جا خواهند رسید.
عرض کردم: سفیر رومانی پیش من آمد و میگوید ۲۰ ژانویه رئیس جمهور چائوشسکو از هند بر میگردد. میخواهد بیاید شاهنشاه را زیارت کند و ۲۴ ساعت بماند.
من گفتم: البته شاهنشاه خواهند پذیرفت، فقط ۲۴ ساعت کم است. فرمودند: بسیار خوب گفتی، دوباره تأیید کن...
فرمودند: آلمان شرقی را هم میشناسم، به این شرط که حرفهای خودش را در مورد شط العرب پس بگیرد و پس خواهد گرفت. عرض کردم: خیلی خوب است؛ ما که به هر صورت کاسه از آش داغتر نیستیم. آلمان غربی موجودیت آنها را شناخته است، ولی حرفهایی که در مورد حقوق عراق بر شط العرب زده است، واقعاً مزخرف گفته، باید پس بگیرد.
سؤال فرمودند: اعلامیه مربوط به امیر هوشنگ در نیامد؟ عرض کردم: هنوز خیر. واقعاً یک عقده برای شاه شده است.
اجازه گرفتم فردا به مشهد برای کارهای آستان قدس بروم. اجازه دادند.
یادداشتهای اسدالله علم: من نذر کردهام اگر باز هم رئیس دولت شوم، پول کارخانجات قند را که حضرت امام رضا از دولت خرید، تقدیم آستان قدس کنم. این نه برای این است که میخواهم یا میل دارم نخست وزیر شوم، برای این است که خدمتی به امام کرده باشم. یعنی در حقیقت به مردم بدبخت و بیچاره که پول برای آنها بیشتر به دست بیاید.
